Historia „Marianum” – początki dzieła

Początki dzieła

Dzieło „Marianum” zrodziło się z troski naszych rodaków na obczyźnie o los polskich dzieci, o ich religijne wychowanie, o wychowanie w duchu kultury i tradycji narodowej.

Kilka dat:
    * 1952 r. – Listopad.
      Na konferencji Księży Kapelanów Polskich Oddziałów Wartowniczych i Technicznych w Kaiserslautern zwrócił się ks. prałat Juliusz Janusz do obecnego na niej Col. J. B. Murphy, Chief – Chaplain USAREUR, z prośbą o pomoc finansową celem wzniesienia Domu Polskiego w Niemczech.
    * 1953 r. – Wielki Post. Katoliccy kapelani US Army przeprowadzają kwestę w swoich kościołach i kaplicach na terenie Niemiec, zbierają 25 tys. DM i oddają je na ww. cel.
    * 1953 r. – Lipiec. Zakup – przy asystencji prawnej niemieckiego Caritasverband Mannheim – domu z ogrodem w Carlsberg/Pfalz. Cena 24 tys. DM.
      Remont domu i kolonie letnie dla dzieci polskich w namiotach USA obok domu.
    * 1955/56 r. – Kompanie Wartownicze z okręgu Kaiserslautern wznoszą budynek „Domu Młodzieży Polskiej” z baraków ofiarowanych przez Armię Amerykańską. Kuchnia, sala jadalna, 2 sale sypialne na 50 dzieci, kaplica.
    * 1956 r. – Polskie Siostry Felicjanki z Detroit USA przybywają do Carlsbergu i obejmują kierownictwo „Marianum”. Rozbudowa zakupionego wcześniej domu na mieszkania dla Sióstr i Kapelana.
    * 1956-58 r. – Prowadzone są kolonie dla dzieci polskich na przemian z rekolekcjami dla dzieci i dorosłych oraz z kursami dla dziewcząt, a także rekolekcje sodalicyjne dla grup amerykańskich.
      1958 r. – 10 czerwca. Ks. infułat Edward Lubowiecki przedstawia propozycję, by „Marianum” było domem dla dzieci z rozbitych małżeństw polskoniemieckich.
    * 1972 Zmiana celu „Marianum”.
      Przejęcie domu przez niemiecką opiekę społeczną,
      dom stał się międzynarodowy i międzywyznaniowy.
      Zanika język polski.
    * 1977 Wygasa umowa z Siostrami Felicjankami.
      Siostry opuszczają Carlsberg.
    * 1978 Umiera ks. prałat Juliusz Janusz, główny opiekun oraz inspirator gromadzenia funduszy na „Marianum”.
    * 1981 październik – Zamknięcie Domu Dziecka „Marianum” po 25 latach istnienia.
    * Zmierzch ? ? ?

Od 25 marca 1982 zaczyna się nowy etap rozwoju dzieła,
zgodnie z pierwotną ideą fundatorów.

Budowa „Marianum”

W latach 1955-56
Przystąpiono do renowacji i rozbudowy ofiarowanych przez Oddziały Wartownicze baraków wojskowych, pod kierunkiem ks. Arkadiusza Tyczyńskiego, pierwszego administratora „Marianum” z ramienia Kurii dla Polaków w Niemczech, a potem ks. Juliusza Janusza. Prace budowlane podejmują polscy żołnierze z Kompanii Wartowniczych w Kaiserslautern pod kierownictwem pułk. Stefana Piotrowskiego.

Ofiarność na rzecz „Marianum”
Ofiary na rzecz „Marianum” zdobywano różnymi sposobami m. in. przez różnego rodzaju apele, odezwy i konkretne prośby kierowane do ludzi dobrej woli.

Otwarcie „Marianum”

12 lipca 1956 r. – Pierwsza Msza ow. w kaplicy „Marianum” odprawiona przez ks. infułata Edwarda Lubowieckiego, Wikariusza Generalnego J.E. Arcybiskupa Józefa Gawliny
25 sierpnia 1956 r. – uroczyste poświęcenie i otwarcie ośrodka i nadanie mu nazwy „MARIANUM”
Działalność Domu Dziecka
W czasie od roku 1956 do 1972 ponad 3000 polskich dzieci – sierot, półsierot z małżeństw rozbitych znalazło w „Marianum” dom, opiekę, wychowanie religijne,
narodowe.

Siostry Felicjanki

13 czerwca 1956 r. – Opiekun emigracji polskiej Ks. Arcybiskup Józef Gawlina zawiera w swojej siedzibie w Rzymie umowę z Matką Felicytą, przełożoną generalną Sióstr Felicjanek w sprawie prowadzenia zakładu dla dzieci o nazwie „Marianum” w Carlsbergu. Umowę zawarto na 21 lat.
27 lipca 1956 r. – Pierwsze 4 siostry Felicjanki z Detroit w USA z prowincji Livonia przybywają do Carlsbergu i obejmują opiekę nad tym dziełem.
Przez 20 lat Siostry Felicjanki prowadziły „Marianum” bezinteresownie, nie pobierając wynagrodzenia. Włożyły w to dzieło ogrom trudu – katechetycznego, wychowawczego, opiekuńczego, gospodarczo-administracyjnego. Prowincja Livonia i Generalat Sióstr Felicjanek wspierały „Marianum” również materialnie, wydając znaczne sumy pieniedzy. W „Marianum” pracowały między innymi siostry: S. Julia (pierwsza dyrektorka), S. Celina (druga dyrektorka), S. Lukrecja (trzecia dyrektorka) S. Klawera, S. Adalberta, S. Angela, S. Pasqualina.

Kapłani zasłużeni dla dzieła „Marianum”

Ks. Arcybiskup Józef Gawlina (18921964)
Ks. Infułat Edward Lubowiecki (1902-1975)
Ks. Prałat Juliusz Janusz (1906-1976)
Ks. Arkadiusz Tyczyński (1908-1985)
Ks. Antoni Budzyński (1918-1970)

Znaczniejsi goście „Marianum”

27 sierpnia 1956r. – Po uroczystościach otwarcia odwiedził „Marianum” Adeodat Jan Kard. Piazza, Sekretarz ow. Kongregacji Konsystorialnej, który przybył tu wracając z Kolonii, gdzie był legatem papieskim na „Katholikentag”. Towarzyszył mu Biskup Ordynariusz ze Spiry (Speyer) Izydor Marek Emanuel oraz ks. infułat Edward Lubowiecki.
10 sierpnia 1960 r. – Do „Marianum” przybywa Ks. Arcybiskup Józef Gawlina.
Wpis do księgi pamiątkowej „Marianum”

Pan Bóg łaskaw. Widać to na przykładzie Domu Dziecka polskiego „Marianum”, którego początki i rozwój są dowodem opieki Najwyższego, a którego duch apostolski dzięki niestrudzonej i ofiarnej pracy Sióstr Felicjanek wyda wspaniałe owoce wśród dzieci naszych.
Szczęść Boże!
Z serdecznym błogosławieństwem
+Józef Gawlina
Arcybiskup – Opiekun Emigracji

25 marca 1982

„MARIANUM” staje się Międzynarodowym Centrum Ewangelizacji Ruchu Światło-Życie.
Ruch Światło-Życie jest polskim ruchem katolickim, założonym przez Sługę Bożego Ks. Franciszka Blachnickiego (1921-1987).
Ze względu na fakt, że 11 czerwca 1973 roku Kardynał Karol Wojtyła (obecny Papież Jan Paweł II) zawierzył cały Ruch Światło-Życie Niepokalanej Matce Kościoła, nosi on także nazwę: Dzieło Niepokalanej Matki Kościoła.
„Marianum” jest międzynarodowym centrum polskiego Ruchu oazowego Światło-Życie, z zadaniem szerzenia tego Ruchu i wspierania go w ramach duszpasterstwa polonijnego w Niemczech i w innych krajach.
Kolebką Ruchu i jego Centralą w Polsce jest Krościenko n. Dunajcem.

   Akt oddania „MARIANUM”



Rozbudowa „Marianum”