Sługa Boży urodził się 24.03.1921 w Rybniku, w wielodzietnej rodzinie. Ukończył gimnazjum i uzyskał maturę w 1938 roku w Tarnowskich Górach. Był w tym czasie bardzo zaangażowany w życie harcerskie. Po wybuchu wojny walczył na froncie, a następnie aktywnie włączył się w działalność konspiracyjną.
W marcu 1940 roku został aresztowany przez Gestapo i przewieziony do obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu. Jako nr 1201 przebywał tam 14 miesięcy, z tego 9 w kompanii karnej i prawie jeden miesiąc w podziemiach tzw. bunkra głodowego. W tym samym bunkrze zginął św. Maksymilian Kolbe (14.08.1941).
Z obozu 20-letni Franciszek został przewieziony do więzienia w Zabrzu, a następnie do Katowic. W marcu 1942 roku został skazany za działalność konspiracyjną przeciw Rzeszy Niemieckiej na śmierć przez ścięcie. Oczekując na wykonanie wyroku w celi śmierci, w dniu 17 czerwca 1942 roku, przeżył nieoczekiwane dotknięcie Bożej łaski, które napełniło go światłem i żywą wiarą. Sam ks. Blachnicki, po latach, nazwie to największym wydarzeniem życia, które zmieniło całe jego życie i nadało mu sens. 14.08.1942 roku ogłoszono zamianę kary śmierci na wieloletni wyrok pobytu w obozie. Nieoczekiwane darowanie życia nastąpiło na mocy pruskiego prawa, przewidującego taką zmianę w sytuacji, gdyby kat nie wykonał wyroku przez 99 dni. Lata 1942-1945 przebył skazany w różnych niemieckich obozach i więzieniach.
Po zakończeniu wojny Franciszek Blachnicki rozpoczął studia w Śląskim Seminarium Duchownym w Krakowie. 25 czerwca 1950 roku, w Katowicach, otrzymał święcenia kapłańskie. W latach 1954-1956, gdy biskupi katowiccy przebywali na wygnaniu, ks. Franciszek działa w tzw. Tajnej Kurii Biskupiej.
W latach 1955/56 przebywa jakiś czas w Niepokalanowie, wgłębiając się w dzieło Ojca Maksymiliana. Organizował powrót biskupów śląskich do diecezji, pracował w Wydziale Duszpasterskim Kurii i w redakcji „Gościa Niedzielnego”.
Prowadził również Ośrodek Katechetyczny, a od 1957 roku działalność trzeźwościową pod nazwą „Krucjata Wstrzemięźliwości”. W 1960 roku było ok. 100 000 zadeklarowanych członków i ok. 1 000 współpracujących parafii. Ówczesne władze komunistyczne zdecydowały się na likwidację Centrali Krucjaty, a ks. Franciszka aresztowano w marcu 1961 roku. Po 4 miesiącach aresztu otrzymał wyrok 13 miesięcy więzienia z zawieszeniem na 3 lata.
Od października 1961 roku ks. Blachnicki podjął studia specjalistyczne na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Po ich ukończeniu kontynuował pracę naukowo-dydaktyczną w Instytucie Teologii Pastoralnej. W sposób szczególny angażował się w przybliżenie szerokim kręgom duszpasterzy i świeckich soborowej nauki o Kościele i odnowionej Liturgii, wypracowując metody soborowej formacji liturgicznej.
Już od pierwszych lat pracy duszpasterskiej szczególną uwagę przywiązywał do pracy w małych grupach, począwszy od Oazy Dzieci Bożych aż po metodę 15-dniowych rekolekcji przeżyciowych nazwanych później Oazą Żywego Kościoła. W ten sposób powstał ruch, zwany dziś Ruchem Światło-Życie.